Een paar jaar geleden kochten we voor ’t eerst een seizoenskaart voor Apenheul. Kon ik er ook eens een keer gaan fotograferen als ’t rustig was en konden we er eens wat vaker naar toe. Dat fotograferen, dat kwam er eigenlijk niet van. Geen tijd, de drive was er niet. Verzin ’t maar. Ik houd van de natuur en ik houd van fotograferen. Maar natuurfotografie laat ik liever aan anderen over. Ruben Smit, Frans Lanting of Jan Vermeer maken bijzondere foto’s, want een foto van mooie natuur is niet per definitie een mooie foto.

Tijd voor een paar familieportretten. Maandagochtend even voor 10 uur stond ik met een handje vol bezoekers te wachten tot het park open zou gaan. “Schiet ze!” zei de jongen die net daarvoor mijn kaart door de scanner had gehaald. ’t Klinkt een beetje alsof je met een dubbelloops jachtgeweer Het Kroondomein in trekt. Maar het was ongetwijfeld goed bedoeld.

Een korte telelens is prima

Apenheul is natuurlijk geen gewone dierentuin. Slechts één apensoort zit achter glas en de hekken die er staan zijn laag. Een deel van de apen loopt los en tussen het publiek. Je hoeft dus ook geen lange lenzen mee te nemen om met goede foto’s terug te komen. Met name kleine apensoorten zijn goed te benaderen en kunnen met een korte telelens prima worden gefotografeerd.

Het park is verdeeld in verschillende zones. In de delen waar apen los lopen, mag je niet eten en drinken en moet je aapvrije tas gesloten blijven. Dat is dus lastig lenzen wisselen, een telezoom (bijv. een 70-200mm of een 100-400mm) biedt hier uitkomst. Toch koos ik ervoor om alleen een 300mm en een 1.4 extender mee te nemen. Op een drukke dag in het hoogseizoen is dat waarschijnlijk niet handig, je hebt dan te veel mensen door je beeld lopen. Maar zo op een maandag buiten het seizoen was dat geen probleem. De 300mm vol open geeft een prachtig bokeh, waardoor de apen los komen van de achtergrond en er een soort 3D effect ontstaat.

Te dichtbij

De meeste apen bewegen niet zo veel, da’s makkelijk scherpstellen. De Berberapen lijken voor je te poseren. Alhoewel de Berberaap baby’s links en rechts uit je zoeker vliegen. De Doodshoofdaapjes zijn de brutaalste en (soms) watervlug. Die komen zelfs wel eens te dichtbij om nog scherp te kunnen stellen…

Voor de gorilla presentatie met Jambo en zijn harem is 300mm eigenlijk net te kort. Ook met de extender erop kan je de achtergrond net niet mooi wegtrekken. Naast de gorilla’s zijn er nog meer donkere apen in het park. Goed belichten is zeer belangrijk, zeker als de zomerzon harde schaduwen creëert. Desalniettemin moest ik in de nabewerking van een aantal gorilla  foto’s de schaduwen flink opengooien.

Uiteindelijk ben ik best tevreden met het resultaat van een dagje apen ‘schieten’ en ben ik vastbesloten om het nog een keer te gaan doen. Wellicht dit seizoen nog een keer als de bladeren verder kleuren.

Als je ook wilt fotograferen in Apenheul is een seizoenskaart te overwegen. Koop je deze voor de winter, dan betaal je net iets meer dan één enkel entreekaartje.

De foto’s zijn gemaakt op 300- en 420mm, diafragma f2.8 op ISO 800, 400 en 200.

Gebruikte hard- en software

• Canon EOS 5D Mark III
• Canon EF 300mm/f2.8 L USM
• Canon Extender EF 1.4×
• Manfrotto monopod
• Adobe Lightroom 5.6

Han Balk | Fotografie | Windows | Blog | Security | old skool Bragg-watcher | Webdesign | Canon | Getrouwd | WordPress | Lightroom | Fuji | Vader van Iris | Social media | Internet en Meer...